Αναδημοσίευση από το έντυπο δρόμου antifa V, τεύχος 01 (12/19), που μοιράζεται στα ανατολικά.
Μας έχουν ζαλίσει με το «τέλος του φασισμού», μιας και επιτέλους η Χ.Α δικάστηκε, έμεινε εκτός βουλής και έκλεισε τα κεντρικά της γραφεία. Φυσικά και χαιρόμαστε με αυτές τις εξελίξεις, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν εφησυχάζουμε αφού ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι θα ξεμπερδεύαμε μ’ αυτόν τον τρόπο με τον φασισμό. Και την προηγούμενη περίοδο, εξάλλου, η μάχη ενάντια στους φασίστες δόθηκε στους δρόμους, από γειτονιά σε γειτονιά, και εκτός από τους φασίστες, απέναντί μας ήταν και οι μπάτσοι φίλοι τους.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει πλέον ηλιοφάνεια όλο τον χρόνο, αλλά ήταν και είναι μαύρη και ζοφερή.
Από τη δεκαετία του ’90 το ελληνικό κράτος επιδίδεται στην απαξίωση των ζωών και την πλήρη εκμετάλλευση των μεταναστριών από την Αλβανία και τις χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ. Έτσι οργανώθηκε και έμαθε τα κόλπα. Σήμερα, τόσο η προηγούμενη «φιλάνθρωπη» κυβέρνηση όσο και η τωρινή «τερατώδης δεξιά» προωθούν την ίδια πολιτική απαξίωσης μέσω του εγκλεισμού των μεταναστών σε κλειστά κέντρα κράτησης όπου φυλασσόμενοι από μπάτσους και στρατό ζουν σε μια κατάσταση σχεδόν ολοκληρωτικής κυριαρχίας ή ενίοτε πεθαίνουν. Τα στρατόπεδα υποτιμούν και πειθαρχούν όσους κλείνονται μέσα σ’ αυτά, αλλά λειτουργούν και σαν φόβητρο για τους έξω. Σε μια χώρα όπου το να αντιμετωπίζεις τους «ξένους» σαν απειλή και η ίδια η ύπαρξη στρατοπέδων είναι κάτι κανονικό, δεν μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε για φασισμό.
Όποτε ανοίγεις την τηλεόραση νομίζεις ότι πετάς πάνω από την Κύπρο και επιβλέπεις θαλάσσια οικόπεδα και πλατφόρμες πετρελαίου και ταυτόχρονα ένας στρατηγός σού μιλά για τους κακούς Τούρκους. Το ελληνικό κράτος δίνει ένα σκασμό λεφτά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς, προσλαμβάνει αφειδώς μπάτσους και μισθοφόρους, κάνει πολεμικές ασκήσεις, συμμετέχει σε πολεμικές επιχειρήσεις και στοιχίζει τους υπηκόους του για την περίπτωση κάποιου πιθανού «θερμού επεισοδίου». Σ’ αυτό το ετοιμοπόλεμο κλίμα, δεν θα ήταν μαλακία να σταματήσουμε να μιλάμε για φασισμό;
Στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, όπως η Ομόνοια, στις οποίες μπάτσοι και αφεντικά κάνουν κουμάντο και σπέρνουν τον τρόμο πάνω στους πιο υποτιμημένους από εμάς. Μας απειλούν ότι θα κάνουν όλη την πόλη σαν τα μούτρα τους, αμολώντας «περίπολα» στα πάρκα, «καθαρίζοντας» τις γειτονιές, κλείνοντας καταλήψεις στέγασης μεταναστών. Γιατί το πραγματικό τους πρόβλημα είμαστε εμείς, το πολυεθνικό προλεταριάτο, οι εργάτριες μηδενικού μισθού, οι παρέες που αράζουν στα πάρκα. Και δεν είμαστε πρόβλημα μόνο του κράτους αλλά και όλων αυτών που συντάσσουν τα συμφέροντά τους μαζί του και ζητούν να γίνει πιο επιθετικό απέναντί μας («φιλήσυχων» γονιών, φασιστοκαθηγητών, μπατσογειτόνων, αφεντικών).
Εμείς όμως είμαστε και θα είμαστε αντιφασίστες, ενάντια σε αυτούς τους σχεδιασμούς μαζί με τους αόρατους αυτής της κοινωνίας όσο και αν λυσσάνε για το τέλος του φασισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου