Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Εκδήλωση–Συζήτηση για την επιθετικότητα του ελληνικού κράτους στο Αιγαίο και τον πόλεμο που σχεδιάζει


Η προπαγάνδα περί «τουρκικής προκλητικότητας» στο Αιγαίο φουντώνει ολοένα και περισσότερο, αναμασά τα ίδια στερεότυπα, σε μια περίοδο έξαρσης της εθνικιστικής ρητορείας. Μας είπαν ότι το πρόσφατο επεισόδιο στα Ίμια οφείλεται στη «νευρικότητα» της Τουρκίας· ότι στο Αιγαίο ο επιτιθέμενος είναι πάντα ένας και αυτός ακούει στο όνομα του γειτονικού κράτους. Η προπαγάνδα αυτή είναι κρατικής προέλευσης. Eίναι προπαγάνδα πολέμου, διεκδικεί το μονοπώλιο του δημόσιου λόγου και αποκρύπτει τις εκατέρωθεν κινήσεις των δύο κρατών. Απευθύνεται σε πλήθη με μνήμη χρυσόψαρου και σε όσους είναι πρόθυμοι να συνταχθούν με τα λάβαρα του πολέμου.

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2018

Η διαχείριση της μνήμης των Ιμίων 2


Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε, ως ατομική συνεισφορά, στα πλαίσια μιας συλλογικής μελέτης και συζήτησης που κάναμε ως Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα με επίκεντρο την κρίση των Ιμίων το 1996 και τη διαχείριση της μνήμης αυτού του "παρ' ολίγον" πολέμου.

(Για να το διαβάσετε σε μορφή pdf πατήστε εδώ)

Η διαχείριση της μνήμης των Ιμίων, 
ή πως κατασκευάστηκε μια μορφή εθνικής ενότητας και τι αυτή παρήγαγε στον ελληνικό πληθυσμό:

2. Μια ετήσια ναζιστική γιορτή ενάντια στην «υποτέλεια».
  
30/01/1996: 

Μερικές δεκάδες χρυσαυγιτών (σύμφωνα με τον Χάρη Κουσουμβρή, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα τότε του Μιχαλολιάκου, επρόκειτο για μόλις 100 μέλη και στελέχη της Χρυσής Αυγής [1]) διαδηλώνουν έξω από τη Βουλή (από την πλευρά της Βασ. Σοφίας) ενάντια στην «υποτέλεια». Όπως θα γράψει το 2014 ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος η βασική πολιτική αιχμή της ναζιστικής παρέμβασης εκείνη την ημέρα θα μπορούσε να συνοψισθεί στο σύνθημα: «Καλύτερα ο πόλεμος παρά η υποταγή» [2].

Η διαχείριση της μνήμης των Ιμίων 1


Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε, ως ατομική συνεισφορά, στα πλαίσια μιας συλλογικής μελέτης και συζήτησης που κάναμε ως Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα με επίκεντρο την κρίση των Ιμίων το 1996 και τη διαχείριση της μνήμης αυτού του "παρ' ολίγον" πολέμου.

(Για να το διαβάσετε σε μορφή pdf πατήστε εδώ)

Η διαχείριση της μνήμης των Ιμίων, 
ή πως κατασκευάστηκε μια μορφή εθνικής ενότητας και τι αυτή παρήγαγε στον ελληνικό πληθυσμό: 

1. Πάνω σε ποιες αφηγήσεις πάτησε η εθνική ενότητα με αφορμή τα Ίμια

Πρόλογος/Εισαγωγή

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ βασικό αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τους καπιταλιστικούς/εθνικούς μύθους: Ένας τέτοιος μύθος πάντα έχει έναν μικρό πυρήνα αλήθειας εντός του. Αλλιώς, ΔΕΝ θα μπορούσε ούτε να σταθεί, ούτε να παίξει αποτελεσματικά τον ρόλο του ως πολιτική αντίληψη που νομιμοποιεί στα μυαλά των ταξικά/κοινωνικά καταπιεσμένων, μια ορισμένη υπάρχουσα σε βάρος τους, τάξη πραγμάτων. Αν περιφρονήσουμε, ή προσπεράσουμε ψιλο-αδιάφορα αυτή την σημαντική διαπίστωση, δεν θα πρέπει μετά να γκρινιάζουμε που δεν μπορούμε να διεμβολίσουμε συνειδήσεις και να τις στρέψουμε προς χειραφετητικές κατευθύνσεις.

Η κρίση και ο "παρ' ολίγον" πόλεμος για τα Ίμια: ένα χρονικό


Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε, ως ατομική συνεισφορά, στα πλαίσια μιας συλλογικής μελέτης και συζήτησης που κάναμε ως Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα με επίκεντρο την κρίση των Ιμίων το 1996 και τη διαχείριση της μνήμης αυτού του "παρ' ολίγον" πολέμου.

(Για να το διαβάσετε σε μορφή pdf πατήστε εδώ)

«Έχουμε τακτικό πλεονέκτημα. Δώστε μου την άδεια να χτυπήσουμε πρώτοι»,
Χρήστος Λυμπέρης (αρχηγός ΓΕΕΘΑ), προς τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, 31/1/1996