Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

Προβολή ταινίας: "Είναι πάλι εδώ"

«Είναι πάλι εδώ»

(Er ist wieder da, 2015)

σκηνοθεσία: David Wnendt

Πέμπτη, 21/7/16, στις 9:00 μ.μ. 
στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα (Λαμπηδόνα)

Ας υποθέσουμε ότι ο Χίτλερ ξύπναγε ξαφνικά σήμερα ανάμεσά μας. Θα έβρισκε συνομιλητές, θαυμαστές, οπαδούς;

Ήταν τελικά ένας παράφρων, ή το σύμπτωμα μιας ευρύτερης κοινωνικής τάσης καταβύθισης στη βαρβαρότητα; 


Μήπως θα έπρεπε να πάψουμε να φανταζόμαστε τον φασισμό ως έργο του παρελθόντος με πρωταγωνιστές ορισμένους «λαοπλάνους» παράφρονες, και να τον αντιληφθούμε, αντίθετα, ως ένα σκοτεινό κοινωνικό ρεύμα που ακόμα διατρέχει τις κοινωνίες στις οποίες ζούμε;

Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα
Ομάδα Προβολών του ΚΠΚΒ


Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

ΒRExit και ελληνική Αριστερά: ακόμα πιο αντιπρολεταριακά, ακόμα πιο βαθιά στη δίνη του εθνο-λαϊκισμού!


Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε από συντρόφους που είναι και μέλη της Αντιφασιστικής Πρωτοβουλίας Βύρωνα. Δεν αποτελεί τοποθέτηση που αποτυπώνει μια σχετική συζήτηση εντός της ΑΠΒ, γιατί μια τέτοια συζήτηση, περί του Brexit, δεν έχει ακόμα γίνει συγκροτημένα από τη συνέλευση της ΑΠΒ. Μοιράστηκε στην εκδήλωση-συζήτηση υπό τον τίτλο "Που βαδίζει η Ε.Ε. μετά το Βrexit? Υπάρχει λύση υπέρ του λαού;", που οργάνωσαν οι "Πολίτες του Βύρωνα", στις 11 Ιουλίου, στο Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα, με ομιλητές τον Λ. Βατικιώτη και τον Γ. Δελαστίκ.

ΒRExit και ελληνική Αριστερά*: ακόμα πιο αντιπρολεταριακά, ακόμα πιο βαθιά στη δίνη του εθνο-λαϊκισμού!
 

*Στην Αριστερά αυτή υπάρχουν φυσικά συντρόφισσες και σύντροφοι που, αν και εξακολουθούν να τοποθετούνται με όρους πολιτικής γεωγραφίας σε αυτήν, προσπαθούν να μιλούν με όρους αγώνα από την πλευρά της τάξης και του προλεταριάτου.

Εδώ και κάμποσο καιρό, κι ενώ ο μονομερής ταξικός πόλεμος των αφεντικών συνεχίζεται, κλιμακώνεται και βαθαίνει, με τις ήττες για το προλεταριάτο να σωρεύονται σε όλη την Ευρώπη, και ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα (που από το 2007 μέχρι το 2012 είχαμε έναν κύκλο έντονων ταξικών αντιπαραθέσεων), οι δημοσιολόγοι της ελληνικής Αριστεράς επιδεικνύουν μια ιδιαίτερη έφεση στο να ανακαλύπτουν και να επικαλούνται ελπιδοφόρους «πολιτικούς σεισμούς». Διόλου τυχαία, αυτή η έφεση συνοδεύεται από την τάση να αποσιωπώνται, να απωθούνται ή (στην καλύτερη περίπτωση) να υποτιμώνται οι εξεγερσιακές εκδηλώσεις της προλεταριακής εναντίωσης που έχουν σημαδέψει ανεξίτηλα την πρόσφατη κοινωνική ιστορία. Όπως πάντα, το βλέμμα πέφτει επιλεκτικά στα δυνητικά αντικείμενά του: κανείς βλέπει κάτι ή αποφεύγει να δει κάτι, αναλόγως με το πού αποβλέπει.