Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Το ελληνικό κράτος επιστρέφει ...


(Εφημερίδα τοίχου που κολλιέται στον Βύρωνα και το Παγκράτι, Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2017)

Το ελληνικό κράτος επιστρέφει … 
για να περάσει από πάνω μας

Απειλές πολέμου στη θάλασσα: Στα μέσα του Ιούλη του 2017, η κοινοπραξία των εταιρειών Total και ENI, ξεκίνησε ερευνητική γεώτρηση στο «οικόπεδο 11» που το ελληνοκυπριακό κράτος έχει χαράξει ως μέρος της δικής του Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Σύμφωνα με όσα έγραψαν τότε τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης το γεωτρύπανο της γαλλοϊταλικής κοινοπραξίας τελούσε υπό την προστασία ενός αεροπλανοφόρου των ΗΠΑ, δύο γαλλικών φρεγατών, και μιας ελληνικής κανιονιοφόρου. Η πραγματοποίηση της γεώτρησης καταγράφηκε από τα αφεντικά μας ως «νίκη» έναντι των « προαιώνιων εχθρών». Λίγες μέρες πριν, εξάλλου, ο Υπουργός Εξωτερικών του ελληνικού κράτους, Κοτζιάς, είχε θυμίσει στο ελληνικό κοινοβούλιο πως «η Τουρκία δεν είναι αήττητη».

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2017

Πώς η Ευρώπη εξήγαγε την μεταναστευτική της κρίση στη Βόρεια Αφρική



(Μετάφραση από την ηλεκτρονική έκδοση του Guardian, 30/10/2017)

των Mark Rice-Oxley και Jennifer Rankin, Βρυξέλλες.

Λιγότεροι άνθρωποι διασχίζουν τη Μεσόγειο, αλλά ως συνέπεια δημιουργήθηκε μια εφιαλτική συμφόρηση.

Κάτι συνέβη στις θανάσιμες διαδρομές των μεταναστών προς την Ευρώπη το 2017. Στέρεψαν. Όχι εντελώς αλλά αισθητά. Στο μέσο του καλοκαιριού, το αποκορύφωμα, χρονικά, των μετακινήσεων στη Μεσόγειο, ο σχετικός αριθμός μειώθηκε μέχρι και 70%.

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Χωράνε οι φασίστες, έστω κι αν είναι «ολίγον», στους αυτο-οργανωμένους χώρους;



(Για να διαβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf πατήστε εδώ)



Μια κριτική στη συνέλευση του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, και όχι μόνο, με αφορμή την εκδήλωση του ΕΠΑΜ στη Λαμπηδόνα στις 12/07/17

Ξέρουμε πολύ καλά ότι η περίοδος που διανύουμε, μια περίοδος κοινωνικής νηνεμίας, προϊόν συσσωρευμένων ηττών της τάξης μας και προσαρμογών μεγάλων τμημάτων της στις στρατηγικές του κράτους και του κεφαλαίου, ευνοεί τους ενδοκινηματικούς τσακωμούς, τα ιδεοληπτικά ξεκαθαρίσματα και τα φαινόμενα αποσύνθεσης. Ξέρουμε, όμως, ότι σε μια τέτοια περίοδο είναι επιβεβλημένος και ο αναστοχασμός για όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια και εξηγούν πώς φτάσαμε ως εδώ, δηλαδή, σε μια κατάσταση όπου η έξοδος από την κοινωνική κρίση επιτυγχάνεται με την υποτίμηση της ζωής των προλετάριων που ζουν στην ελλάδα να επιτείνεται σε ένα κλίμα πολεμικής προετοιμασίας, με τον ελληνικό φασισμό να παραμένει μια υπολογίσιμη κοινωνική τάση, και υπό μια αριστερο-ακροδεξιά κυβέρνηση η οποία αρχικά στηρίχθηκε άμεσα ή έμμεσα από τη συντριπτική πλειοψηφία του «κόσμου του αγώνα».

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Το προσφυγικό αρχιπέλαγος: Η ιστορία «από τα μέσα» για το τι πήγε στραβά στην Ελλάδα


Επιλέξαμε να μεταφράσουμε αυτό το εκτενές, δημοσιογραφικού χαρακτήρα, κείμενο γιατί παρέχει μια λεπτομερή και αρκετά κατατοπιστική εικόνα για ό,τι στον δημόσιο λόγο αποκαλείται "πρόσφατη προσφυγική κρίση" στην ελληνική επικράτεια. Στην πραγματικότητα, αυτό που διαδραματίζεται εδώ και καιρό είναι η κλιμάκωση ενός πολέμου κατά των μεταναστριών/ών, στον οποίο το ελληνικό κράτος, μακράν από το να "υποκύπτει" σε έξωθεν πιέσεις ή να "συμβιβάζεται", βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Η βαρβαρότητα της Αμυγδαλέζας σήμερα έχει συμπληρωθεί από τον "ανθρωπισμό" των ΜΚΟ που εργάζονται πίσω από τα συρματοπλέγματα (κι αυτός ο συνδυασμός κρατικής καταστολής και κρατικής "φροντίδας" είναι όντως μια ουσιαστική διαφορά της σημερινής αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης από τους προκατόχους της) αλλά παραμένει βαρβαρότητα, και μάλιστα επιδεινούμενη. 

Το πρωτότυπο κείμενο δημοσιεύθηκε στα Αγγλικά στις 06/03/2017 στον ιστότοπο News Deeply

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

ΚΠΚΒ: Ανακοίνωση για την εκκένωση αυτοδιαχειριζόμενων κατειλημμένων χώρων


(Αναδημοσίευση από το blog του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα, 17/03/17)

Η κρατική καταστολή στους αυτοοργανωμένους -κατειλημμένους χώρους δεν πρέπει να περάσει!

Μετά την επίθεση κυβέρνησης και κράτους στις τρεις στεγαστικές καταλήψεις της Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι του 2016 (Ορφανοτροφείο, κοινότητα Hurriya, και Λεωφόρου Νίκης), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξαναχτύπησε με την εκκένωση άλλων τριών χώρων τη Δευτέρα 13 Μάρτη. Πρόκειται για τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο- κατάληψη Βίλας Ζωγράφου όπου έγιναν και συλλήψεις 7 ατόμων, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου όπου έγινε διάρρηξη του χώρου από την αστυνομία καθώς και την κατάληψη στέγης μεταναστών της οδού Αλκιβιάδου στο κέντρο της Αθήνας. Μάλιστα, στην εκκένωση του κτηρίου στην οδό Αλκιβιάδου, η αστυνομία αφού συνέλαβε τους 127 Σύρους πρόσφυγες (ανάμεσά τους και πολλά παιδιά) που διέμεναν εκεί, τους οδήγησε στη διεύθυνση αλλοδαπών στην Πέτρου Ράλλη, παρατώντας τους τελικά στις 12 τα μεσάνυχτα καταμεσής στην Ομόνοια...

Κείμενο συλληφθέντων από την καταστολή της Βίλας Ζωγράφου


(Αναδημοσίευση από το Athens Indymedia, 15/03/17)


"ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙΛΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ"

Ο ’’Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος’’ Βίλα Ζωγράφου ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2011 με τους καταληψίες να δίνουν ζωή σ’ ένα ερειπωμένο και "ξεχασμένο" κτήριο απο το κράτος και τις δημοτικές αρχές. Τα επόμενα χρόνια η Βίλα Ζωγράφου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τους εργατικούς και αντικρατικούς αγώνες στην περιοχή του Ζωγράφου. Μια κατάληψη γειτονιάς με εξωστρεφή χαρακτήρα και πολύμορφες δραστηριότητες, η οποία από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της λειτουργούσε αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά. Παραδειγματικά αναφέρουμε ομάδες οι οποίες ασχολούνταν με παιδικά θέατρα, μουσικό στούντιο, καλλιέργεια γης, μαθήματα ξένων γλωσσών, χορού, ρεμπέτικης μουσικής, ομάδες αυτομόρφωσης πολιτικών βιβλίων, κινηματογραφικών προβολών κ.α. Μέσα στο χώρο διοργανώνονταν πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις χωρίς είσοδο ή κέρδος για τους διοργανωτές. Τα χρήματα που συγκεντρώνονταν από τις εκδηλώσεις δίνονταν σε αλληλέγγυα εγχειρήματα αλλά και σε συλληφθέντες διωκόμενους ή φυλακισμένους αγωνιστές.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

στο γεύμα της εθνικής ενότητας το μενού είμαστε εμείς



(Για να διαβάσετε το κείμενο σε μορφή pdf πατήστε εδώ)

70 χρόνια μετά από το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο επιθετικός εθνικισμός μοιάζει να επιστρέφει στην «πολιτισμένη» Δύση: Το δημοψήφισμα για το Brexit στη Βρετανία, που υποκινήθηκε από έναν ρατσιστικό συρφετό mainstream συντηρητικών και ανερχόμενων ακροδεξιών δημαγωγών, οι οποίοι βγήκαν θριαμβευτές μετά από μια καμπάνια όπου κυριάρχησε συντριπτικά η αντιμεταναστευτική υστερία· η ανάδειξη του Τραμπ σε πρόεδρο των ΗΠΑ, με την υπόσχεση ότι η (Λευκή) Αμερική θα αποκτήσει ξανά το χαμένο, εξαιτίας της παγκοσμιοποίησης και της πολυπολιτισμικότητας, μεγαλείο της· η δημοσκοπική ενίσχυση της Λεπέν στην Γαλλία ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2017. Όλες αυτές οι πολιτικές εξελίξεις υποδεικνύουν ότι όσα ξέραμε πια δεν ισχύουν. Και πιο συγκεκριμένα: ότι κλονίζονται ανεπιστρεπτί οι λεπτές ισορροπίες στις οποίες βασίστηκε, στο εσωτερικό των λεγόμενων πρωτοκοσμικών κοινωνιών, η μεταπολεμική στενή σχέση ανάμεσα στην καπιταλιστική ανάπτυξη και την τυπική δημοκρατία, την ευρεία, με άλλα λόγια, πολιτική κατοχύρωση τυπικών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Προμηνύουν, όμως, και ότι όσα έρχονται θα είναι πολύ χειρότερα από όσα ήδη έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.