(Αφίσα που κολλιέται τον Μάη και τον Ιούνη στα ανατολικά)
Η σύνδεση της μετανάστευσης με την εγκληματικότητα είναι μια παλιά ιστορία. Γίνεται από τις αρχές των ’90s, με τη στοχοποίηση των μεταναστ(ρι)ών από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ως «εγκληματιών». Ήδη από τότε, πίσω από τα ρατσιστικά ανέκδοτα για τους «κλέφτες» Αλβανούς στηνόταν μια νέα κοινωνική πραγματικότητα που σήμερα αποτελεί το background στο οποίο μεγαλώσαμε. Ένα σημαντικό κομμάτι της τάξης μας, οι εργάτ(ρι)ες χωρίς χαρτιά, κηρυσσόταν παράνομο και στιγματιζόταν ως «εγκληματικό» για να καθυποταχθεί στα ελληνικά μικρά και μεγάλα αφεντικά και να μάθει να εργάζεται σε συνθήκες πολύ χειρότερες από αυτές που είχαν μάθει να εργάζονται οι εργάτ(ρι)ες με ελληνική ταυτότητα.
Οι οικονομικές, τότε, εξορμήσεις του ελληνικού κράτους, ως πολεμικής μηχανής των αφεντικών μας, στα Βαλκάνια, αποκτούσαν και το εσωτερικό συμπλήρωμά τους. Μια μακρόπνοη εκστρατεία απαξίωσης του εγχώριου προλεταριάτου ξεκινούσε, που κατά τις επόμενες δεκαετίες θα ξεδιπλωνόταν μέσα από ένα ευρύ φάσμα συνδυασμένων μεθόδων: αδήλωτη εργασία και μισθοί οριακής επιβίωσης, πογκρόμ από φασίστες υπό την προστασία τοπικών ΑΤ, επιχειρήσεις-σκούπα σε επίπεδο γειτονιάς ή πόλης, καταγκαστική σεξ-εργασία για την αναψυχή του μέσου έλληνα οικογενειάρχη, ραγδαία μαφιοζοποίηση του κεφαλαίου και μηχανισμών του κράτους, αλλά και ένας εντυπωσιακός πολλαπλασιασμός των ειδικών σωμάτων της αστυνομίας. Μια «μαύρη» σφαίρα οικονομίας και οργανωμένου εγκλήματος διαμορφωνόταν, υπό τον έλεγχο του ίδιου του ελληνικού κράτους και των μηχανισμών του, που θα καθόριζε και το μέλλον της «κανονικής» οικονομίας.
Οι μετανάστ(ρι)ες από την ανατολική Ευρώπη δεν θα έμεναν μόνες/οι τους σε αυτόν τον κατηφορικό δρόμο. Ήδη από τα ’90s δεν χρειαζόταν και πολύ μυαλό για να το καταλάβει κανείς. Ο χορός της απαξίωσης της τάξης μας, και όσων δεν χωράνε ομαλά στον εθνικό κορμό, ποτέ δεν αρχίζει για να μείνει στη μέση. Πριν τους Αλβανούς το ρούχο τού εκ φύσεως «εγκληματία» είχε φορεθεί στους Τσιγγάνους, και παλιότερα στους Εβραίους. Μετά τους Αλβανούς θα ακολουθούσαν οι Πακιστανοί, οι μουσουλμάνοι μετανάστ(ρι)ες, οι εθνικά «ξένοι», αρκεί να προέρχονται από φτωχότερες χώρες, οι κοινωνικά «ξένοι» (τοξικοεξαρτημένοι, οροθετικές σεξ-εργάτριες), και πλέον πλησιάζουμε στο σημείο όπου γενικά οι φτωχοί, με ή χωρίς χαρτιά, θα αντιμετωπίζονται ως «κανίβαλοι», ως μια απειλή για την ασφάλεια του «μέσου πολίτη».
Το προλεταριάτο δεν είναι μια συνομοταξία αγνών ανθρώπων που αντιπαρέρχονται τη φτώχεια τους με «καλή καρδιά». Η πραγματική ζωή δεν φτιάχνεται από κλισέ απογευματινών σήριαλ ούτε από ρεφρέν ελαφρολαϊκών ασμάτων. Η αναπαραγωγή της τάξης μας γίνεται υπό ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης που δεν ευνοεί το πολύ savoir vivre. Όσο για την τεχνογνωσία του εγκλήματος, αυτή ήταν πάντα υπόθεση της αστυνομίας και του κράτους. Τα αφεντικά μας, από την άλλη, έχουν το προνόμιο να μετατρέπουν τα δικά τους σκατά σε διαμάντια. Έτσι, η φοροδιαφυγή των μικροαστών και οι πάκοι με τα μαύρα χρήματα εμφανίζονται ως «βιοπάλη». Η καταβολή μισθών μετά από μήνες (ή τελικά ποτέ) εμφανίζεται ως μια απλή «δυσκολία».
Σήμερα, η ελληνική αστυνομία έχει φτάσει στο σημείο να κολλάει τη ρετσινιά της «εγκληματικής οργάνωσης», με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο ποινικής μεταχείρισης, σε προλετάριους που επιδίδονται από κοινού σε πράξεις μικρής παραβατικότητας (μικροκλοπές, εμπόριο χασίς, κ.ο.κ.). Αυτό δεν δείχνει, βέβαια, πόσο ανθίζει η «εγκληματικότητα» στον σκοτεινό πάτο του προλεταριάτου, ούτε πόσο μεριμνά το καλό μας κράτος για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας. Δείχνει, αντίθετα, πόσο έχει προχωρήσει η στοχοποίηση και η απαξίωση των ζωών μας, και πόσο πολύ ακόμα μένει να προχωρήσει.
Τουλάχιστον να μην ξεχνάμε και κάποια πραγματικά καθημερινά βιώματα που μας δίνουν δύναμη:
Δεν φοβάμαι ποιος θα ’ρθει να μου την πέσει / Με χαιρετάν σε γλώσσες που δεν ξέρω και μ’ αρέσει (Lex)
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Βύρωνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου