Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε με τη μορφή προκήρυξης κατά τη διάρκεια του τριήμερου Φεστιβάλ του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα στη Λαμπηδόνα (27-29 Ιούνη) και κατά την εκδήλωση με θέμα "Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό στην Ελλάδα και την Ευρώπη στη σημερινή συγκυρία" που οργάνωσε η Αντιφασιστική Πρωτοβουλία στη Λαμπηδόνα την Τετάρτη 2 Ιουλίου.
Πέρασαν μόλις κάποιοι μήνες από την δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα και κάποιοι πίστεψαν, μετά τις διώξεις των επικεφαλής της Χρυσής Αυγής και τη φυλάκιση του αρχηγού Ν. Μιχαλολιάκου, ότι η υπόθεση της Χ.Α. έχει ουσιαστικά κλείσει.
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η ιστορία του φασισμού στην Ελλάδα ξεκινά από πολύ παλιά και η εξέλιξή της είναι παράλληλη και κόντρα σε εκείνη του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Ήδη επί Βενιζέλου, κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, είχαν δημιουργηθεί φασιστικές ομάδες (Ε.Ε.Ε.). Κατά τον πόλεμο, έπαιξαν το ρόλο του συνεργάτη των Ναζί (γερμανοτσολιάδες και Χήτες) και στη συνέχεια, μετά την απελευθέρωση, συνέχισαν το έργο τους χτυπώντας τους αγωνιστές του ΕΑΜ και δολοφονώντας αγωνιστές όπως ο Γ. Λαμπράκης, ο Σ. Πέτρουλας και πολλοί άλλοι. Φυσικά, η χούντα του ’67 ήταν από τις καλύτερες περιόδους των ελληνικών φασιστικών οργανώσεων. Δημιούργησαν τότε ακόμα και επίσημα παραστρατιωτικά σώματα νεολαίων φασιστών, τους γνωστούς «άλκιμους», με στολές, εμβατήρια και στρατιωτική εμφάνιση.
Κάποιοι σήμερα ξεχνούν, ή κάνουν πως ξεχνούν, από πού προέρχεται η σημερινή Χ.Α. Αλλά υπάρχουν και πολλοί, αγνοώντας την ιστορία, που νομίζουν ότι η Χ.Α. είναι προϊόν παρθενογένεσης ή αυθόρμητο κίνημα που προέκυψε σαν λαϊκή αντίδραση στην κρίση. Επίσης, κάποιοι αφελώς νομίζουν ότι είναι αντισυστημικό κόμμα ή οργάνωση, επειδή τσαμπουκαλεύονται τους πολιτικούς και εμφανίζονταν για μια μεγάλη περίοδο από τα ΜΜΕ σαν προστάτες των αδύνατων πολιτών και υπεράνω οικονομικών συμφερόντων.
Όμως, κάθε άλλο παρά έτσι είναι τα πράγματα. Το πόσο μαντρόσκυλα των αφεντικών και εχθροί της εργατικής τάξης είναι αποδεικνύεται από το γεγονός ότι κυνηγάνε και δολοφονούν μετανάστες, δηλαδή τα πιο επισφαλή και φτωχότερα ταξικά μας αδέλφια. Επίσης κανείς δεν αναφέρει τι κάνουν μέσα στη Βουλή, δηλαδή ότι στηρίζουν και προωθούν τα συμφέροντα του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου, ζητούν να συνεχίσουν οι εφοπλιστές να φοροαπαλλάσονται και ψηφίζουν -και με τα δύο χέρια- κάθε ρύθμιση ευνοϊκή για τα αφεντικά τους. Ξέρουμε άλλωστε πάρα πολύ καλά ότι η Χ.Α. χρηματοδοτείται από την ελληνική αστική τάξη και ιδιαίτερα από συγκεκριμένους εφοπλιστές.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι πατάνε σε ένα έδαφος που έχει στρωθεί από καιρό. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και του Πασοκ, του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, είναι εκείνη που έχει εξαπολύσει από καιρό τη ρατσιστική επιχείρηση καθημερινής τρομοκρατίας κατά των μεταναστών υπό την ειρωνική ονομασία «Ξένιος Δίας». Η ίδια αυτή κυβέρνηση έχει δημιουργήσει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες που πάλι ειρωνικά τα ονομάζουν «Κέντρα Φιλοξενίας». Το κόμμα της Ν.Δ. ασπάζεται σε πολλά θέματα τις απόψεις της Χ.Α. (ρατσισμός, καταστολή, ξενοφοβία) ενώ συνεργαζόταν, συνομιλούσε και γαλουχούσε μέχρι πρότινος τη Χ.Α. (Μπαλτάκος, Φαήλος Κρανιδιώτης κλπ.) Ταυτόχρονα, τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ μέσα από τη συνεχή προβολή των φασιστών κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα (Σκορδέλη), μέσα από ατέλειωτες συνεντεύξεις του Κασιδιάρη και άλλων μελών της Χ.Α. (Mega, Σκάι, Kontra, Τράγκα, Star και πάει λέγοντας) και παρά τις υποκριτικές αποκηρύξεις του φασισμού, τελικά, εκλαΐκευαν την φασιστική ιδεολογία, κάνοντας την πιο εύπεπτη και φιλική προς χρήση, απενοχοποιώντας τον πάτο της κοινωνίας μας και βγάζοντας τον στον αφρό.
Όσο διαφορετικές και αν είναι οι μορφές του σύγχρονου φασισμού σε σχέση με το παρελθόν, ο ταξικός χαρακτήρας και ο κοινωνικός ρόλος των φασιστών παραμένει ο ίδιος. Όπως κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και εν μέσω παγκόσμιας κρίσης η αστική τάξη παραχώρησε σε πολλές χώρες (Γερμανία, Ιταλία, Ελλάδα, Ισπανία και αλλού) την εξουσία σε φασίστες και ακροδεξιούς για να σωθεί από τα λαϊκά και εργατικά κινήματα, με αποτέλεσμα να καταλήξει η ανθρωπότητα στον πιο αιματηρό πόλεμο όλων των εποχών, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, όπου η αστική τάξη την ίδια στιγμή που εξαπολύει μια συντονισμένη αντεργατική εκστρατεία σε όλη την Ευρώπη, ενισχύει διάφορα φασιστικά και εθνικιστικά μορφώματα. Στόχος είναι η αναμενόμενη λαϊκή αντίδραση και οργή προς τα αφεντικά να μεταφερθεί στο γήπεδο των φτωχών, δημιουργώντας εθνικούς διχασμούς στην εργατική τάξη και κάνοντας αυτούς που εξαθλιώνονται να κυνηγάνε τους πιο εξαθλιωμένους.
Όμως ας είμαστε προσεκτικοί. Εκατόμβες θυμάτων από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο καθώς και άλλους πολέμους, και όχι μόνο, αιμοσταγείς χούντες στη Λατινική Αμερική, στην Ελλάδα, την Τουρκία, το πραξικόπημα και η εισβολή στην Κύπρο κλπ μας θυμίζουν το πόσο καταστροφικά είναι για τους λαούς ο εθνικισμός, ο σωβινισμός και η ξενοφοβία, και φυσικά ο φασισμός. Επομένως και το πόσο επικίνδυνο είναι να παίζεις με τη φωτιά ή καλύτερα με τα φίδια. Η Ουκρανία δείχνει ακριβώς αυτή τη στιγμή πόσο επικίνδυνο είναι και πού μπορεί να καταλήξει το «παιχνίδι» των αστών με τον επιθετικό εθνικισμό.
Γι’ αυτό ο καθένας και η καθεμιά που έλκονται από τα «πατριωτικά συνθήματα», την επίδειξη δύναμης, τις περικεφαλαίες, τα σπαθιά, τις στολές, και τα άλλα φαντασιακά τερτίπια των φασιστών, πρέπει να ξέρουν ότι όλα αυτά δεν είναι παρά η βιτρίνα ενός άθλιου κόσμου που πίσω της κρύβονται οικονομικά συμφέροντα καθώς και ό,τι πιο βρώμικο, ποταπό, και απάνθρωπο έχει να επιδείξει η ανθρωπότητα έως σήμερα.
Όσοι λοιπόν έχουν συνταχθεί με τους φασίστες, τους ψηφίζουν, πηγαίνουν στις συγκεντρώσεις τους, επικροτούν τις επιθέσεις τους κλπ. έχουν περάσει οριστικά απέναντι και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια ήταν πολλοί εκείνοι και εκείνες που αντιστάθηκαν στους φασίστες και επέλεξαν να τους αντιμετωπίσουν. Είναι χάρη στο αντιφασιστικό κίνημα που οι φασίστες έχουν αναχαιτιστεί από τους δρόμους. Γενικά ιστορικά όποτε υπήρξαν συλλογικές μαζικές αντιστάσεις στους φασίστες αυτοί ξαναγύρισαν στις τρύπες τους. Το ίδιο θα γίνει και σήμερα. Δεν τους φοβόμαστε, ξέρουμε ότι ο συλλογικός αγώνας μόνο θα τους σταματήσει, ξέρουμε ότι αυτός ο αγώνας είναι δύσκολος και θα κρατήσει καιρό. Αλλά ξέρουμε επίσης, ότι το μέλλον καθορίζεται από το τι επιλογές κάνουμε σήμερα και εμείς έχουμε επιλέξει να μην αφήσουμε τη βαρβαρότητα να επελάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου