Αναδημοσιεύουμε παρακάτω τη διακήρυξη της Αντιφασιστικής Ομάδας Αλβανών Μεταναστών, η οποία γράφτηκε στα αλβανικά και τα ελληνικά το Δεκέμβρη του 2012.
Τα δύο τελευταία χρόνια έχουν ακουστεί πολλά για μια υποτιθέμενη συμπάθεια των Αλβανών μεταναστών προς τους χρυσαβγίτες. Κάποιοι ευφάνταστοι δημοσιογράφοι εϋυπόληπτων κατά τα λοιπά εφημερίδων είχαν ανακαλύψει μέχρι και φασιστικές "πολιτοφυλακές Αλβανών δεύτερης γενιάς". Αν εξαιρέσει, όμως, κανείς λιγοστές περιπτώσεις, όπως εκείνη του μαφιόζου-παρατρεχάμενου του Μπαρμπαρούση και της συμβίας του Λαγού, οι Αλβανοί και οι Αλβανίδες αποτελούν θύματα της φασιστικής τρομοκρατίας. Για κάθε μετανάστη, εξάλλου, ο δρόμος προς τη Δύση, τόσο κατά τη δεκαετία του '90 όσο και σήμερα, είναι μια αρκετά τραυματική εμπειρία για να ξεχαστεί εύκολα μέσα από ασκήσεις μίσους και φτηνού τσαμπουκά.
Στο Βύρωνα ζούνε πολλοί μετανάστες αλβανικής καταγωγής. Προφανώς γι'αυτό πρόσφατα κάποιοι φασίστες έγραψαν έξω από σχολεία της περιοχής συνθήματα του τύπου "γαμώ την Αλβανία" (έχοντας την αυταπάτη ότι τα συνθήματά τους θα μπορούσαν να μείνουν στους τοίχους των γειτονιών μας παραπάνω από κάποιες νυχτερινές ώρες). Μέχρι την επόμενη φορά, πάντως, που θα ξεμυτίσουν έχουν αρκετό χρόνο για να το σκεφτούν καλύτερα, και να το βάλουν καλά μέσα στα καμμένα μυαλά τους ότι με τους Αλβανούς μετανάστες ζούμε και δουλεύουμε μαζί, και θα αγωνιστούμε μαζί για να στείλουμε τους φασίστες εκεί που ανήκουν: στους υπονόμους απ' όπου φεύγουν τα σκατά της ιστορίας.
Ακολουθεί η διακήρυξη της Αντιφασιστικής Ομάδας Αλβανών Μεταναστών, στα αλβανικά και στα ελληνικά, όπως δημοσιεύτηκε στις 26/12/2012 εδώ:
NUK HARROJMË
Kur erdhëm për herë të parë në Greqi, për tu larguar nga varfëria e “atdheut” tonë, u gjendëm përballë vështirësive të mëdha. Por përveç vështirësive që presupozon emigracioni në një vend të huaj, u përballëm me racizmin dhe ksenofobin të ushtruar nga një pjesë e madhe e shoqërisë vendase, probleme të cilat i vuanim në jetën e përditshme.
Kur erdhëm për herë të parë në Greqi, ëndëronim një jetë më të mirë, kishim qëllime të njëjta por edhe ankth për të ardhmen. Që të gjithë ne pak a shumë çdo gjë e filluam nga zeroja, visheshim me rroba të përdorura, i hidhnim një vështrim të dytë koshit të plehrave. Bënim nikoqirllëk dhe ekonomi të tejskajshme vetëm e vetëm për të mbijetuar në një vend i cili nuk ishte mikpritës për ne.
Disa prej nesh ishin me fat dhe gjetën punë menjëherë, kryesisht në ndërtim dhe nëpër parcela burrat, kurse gratë shërbyese dhe pastruese nëpër shtëpira. Punë të cilat nuk ishin të preferuara nga Grekët. I shpëtuam papunësisë, po, por nuk i shpëtuam shfrytëzimit të egër të pronarëve.
Asnjë nuk mund të flasi me numra të saktë për punëtorët Shqiptarë që janë aksidentuar dhe kanë gjetur vdekjen në punë ose për të gjithë ata që u larguan nëpër zonat provinciale për të punuar dhe me familjet e tyre nuk u takuan më…
Gjithashtu askush prej nesh nuk mund të harrojë racizmin shopëror brënda dhe jashtë shkollave! Kush e ka harruar dhunën policore dhe sulmet vdekjeprurëse të organizatave parashtetërore si edhe të nacionalofashistëve! Kush e ka harruar propagandën raciste të mas medias!
Ishin vite të vështira ato për ne… Pamë baballarët tanë të rrobëtoheshin nëpër punë deri vonë për të na mbajtur gjallë. Nënat tona duke vrapuar nga njëra punë tek tjetra për 10 euro në ditë. Nuk e jetuam ngrohtësinë familjare.
Dhe sot që shumica jonë kanë humbur punët e tyre dhe së bashku me to shpresat për një jetë normale, e pra sot, e vetmja gjë që na ka mbetur është dinjiteti ynë dhe atë nuk mund të na i marrë njëri. Nuk e shesim.
Na shfrytëzuan, na goditën, na vranë. Nuk mund të pranojmë prrallisjet e krisi avgjisë se kemi armiq të përbashkët emigrantët e tjerë esmer apo zezak. Nuk mund tu japim duart këtyre mizantropëve. Kush i hëngri dhe i pranoi gënjeshtrat e tyre së shpejti do të paguaj për këtë. Kush tradhtar bashkëpunon me kriminelët e krisi avgjisë së shpejti do të na gjej përballë.
Solidariteti arma jonë dhe për këtë do të gjendemi pranë çdo emigranti apo kujdo që lufton për liri dhe dinjitet.
Grupi Antifashist i Emigrantëve Shqiptarë.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ!
Όταν πρωτοήρθαμε στην Ελλάδα για να ξεφύγουμε από την φτώχεια της «πατρίδας» μας είχαμε ένα σωρό δυσκολίες. Πέρα όμως από τις δυσκολίες που προϋποθέτει μια μετανάστευση σε ένα ξένο τόπο, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τον ρατσισμό και την ξενοφοβία από ένα μεγάλο ποσοστό ντόπιων που έπρεπε να τα αντιμετωπίσουμε σε καθημερινή βάση.
Όλοι μας όταν ήρθαμε είχαμε κοινά όνειρα, για μια καλύτερη ζωή, κοινές ανησυχίες, κοινούς στόχους μα και κοινές φοβείες για το μέλλον. Όλοι μας λίγο ή πολύ ξεκινήσαμε από το μηδέν, ντυνόμασταν με μεταχειρισμένα ρούχα, ρίχναμε μια δεύτερη ματιά σε κάθε κάδο σκουπιδιών που περνούσαμε. Κάναμε οικονομία σε ό,τι μπορεί να φανταστεί ο νους για να επιβιώσουμε σε μια αφιλόξενη πόλη για εμάς.
Κάποιοι ήταν τυχεροί και βρήκαν σύντομα δουλειά, σε οικοδομές και σε αγρούς οι άντρες και σαν καθαρίστριες ή υπηρέτριες οι γυναίκες. Δουλειές δηλαδή που δεν ήταν στις προτιμήσεις των Ελλήνων. Γλυτώσαμε την ανεργία, ναι, μα δεν γλιτώσαμε την βάρβαρη εκμετάλλευση από τα αφεντικά.
Κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με αριθμούς για τους Αλβανούς εργατές που έχουν πέσει νεκροί εν ώρα εργασίας ή για τους άλλους που φύγαν σε επαρχίες για να δουλέψουν και οι οικογένειές τους δεν τους ξαναείδανε ποτέ…
Επίσης ποιος από εμάς μπορεί να ξεχάσει τον κοινωνικό ρατσισμό και τα ρατσιστικά σχόλια μέσα στα σχολεία; Ποιος έχει ξεχάσει την βία των μπάτσων ή τις δολοφονικές επιθέσεις απο το παρακράτος και τους εθνικοφασίστες! Ποιος έχει ξεχάσει την ρατσιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ!
Ήταν άσχημα χρόνια αυτά για μας… Είδαμε τους πατεράδες μας να γυρνάνε νύχτα από την δουλειά για να μας ταΐσουν. Τις μητέρες μας να τρέχουν από την μια δουλειά στην άλλη για να μην χάσουν το 10 ευρώ μερακάματο. Δεν ζήσαμε την ζεστασιά την οικογένειας.
Και σήμερα που οι περισσότεροι από εμάς χάσαμε τις δουλειές μας και μαζί με αυτές και τις ελπίδες μας για ζωή και όχι επιβίωση, σήμερα, λοιπόν το μόνο που μας έχει απομείνει είναι η αξιοπρέπειά μας και αυτήν δεν μπορεί να μας την πάρει κανείς, δεν την πουλάμε.
Μας εκμεταλλεύτηκαν, μας χτύπησαν, μας σκότωσαν. Δεν γίνεται να καταπιούμε το παραμύθι της Χρυσής Αυγής ότι έχουμε κοινούς εχθρούς τους μελαμψούς και τους μαύρους. Δεν γίνεται να δώσουμε τα χέρια με αυτούς τους μισάνθρωπους.
Όσοι χάψανε τα ψέματά τους, σύντομα θα πληρώσουν τις επιλογές τους. Όσοι προδότες συνεργάζονται με δολοφόνους χρυσαυγίτες και αυτοί σύντομα θα μας αντικρύσουν μπροστά τους.
Το όπλο μας η αλληλλεγγύη, γι’ αυτο θα δίνουμε το «παρών» δίπλα σε κάθε μετανάστη ή στον κάθε άνθρωπο που παλεύει για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία.
Αντιφασιστική ομάδα Αλβανών μεταναστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου