Συζήτηση στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ του Κοινωνικού Πολιτιστικού Κέντρου Βύρωνα (Λαμπηδόνα).
Κυριακή, 26/6, στις 17:00
(μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο της εισήγησης σε μορφή pdf από εδώ)
Εισήγηση στη θεματική ενότητα της ΑΠΒ στο 3ο Φεστιβάλ Λαμπηδόνας, 26/6/2016
Ας ξεκινήσουμε με κάποια «ψυχρά» γεγονότα ενδεικτικά της τρέχουσας πολιτικής του ελληνικού κράτους, πριν δούμε τις πιο θεωρητικές πτυχές της συνέχειας και των προθέσεών του σε σχέση με τη μεταναστευτική «κρίση».
Αναδημοσίευση από το site 2008-2012
(19/04/16)
(Για ανάγνωση και αποθήκευση της έκδοσης πατήστε εδώ)
Η κυρίαρχη αφήγηση για τους πρόσφυγες και µετανάστες εσκεµµένα κρατάει στην αφάνεια τις αιτίες του ξεριζωµού τους, τις διαδροµές θανάτου που τους ακολουθούν: πόλεµος, οικονοµική λεηλασία και την ευθύνη των δυτικών κρατών στη στρατιωτική και οικονοµική ισοπέδωση. Ενώ σε δεύτερο χρόνο µε ανάλογη χυδαιότητα επιχειρεί να διατυπώσει ως αλληλεγγύη την φιλανθρωπία της κουβέρτας – της σακούλας – του συσσιτίου. Ταυτόχρονα, η βολική στοχοποίηση των «διακινητών» προσπαθεί να αποκρύψει το προφανές: οι δουλέµποροι δεν είναι τίποτα άλλο από «υπάλληλοι» των δολοφονικών πολιτικών της αιµατηρής θωράκισης των συνόρων. Έτσι, ενώ παντού στο ευρωπαϊκό έδαφος ξεφυτρώνουν φράχτες, µε δολοφονικότερη αιχµή το φράγµα του Έβρου, την ίδια στιγµή ένας φτηνός ανθρωπισµός (µε σύντοµη ηµεροµηνία λήξης) απλώνει συρµατοπλέγµατα στις ζωές των φυγάδων: είναι περιττοί, πλεονάζοντες, ανεπιθύµητοι, ένα µέγεθος για «λογιστική διαχείριση». Παράλληλα, η περιορισµένη αναγνώριση κάποιων ως προσφύγων (κυρίως των Σύρων) διαµορφώνει τους όρους του περαιτέρω θεσµικού και κοινωνικού υποβιβασµού, αποκλεισµού, καταστολής, εγκλεισµού, εκµετάλλευσης ή εξόντωσης των προσφύγων και µεταναστών «χωρίς χαρτιά». Και κάθε µέρα ο αριθµός των πνιγµένων µεγαλώνει. (Απόσπασµα µιας εκ των δυο αφισών που καλούσαν στη διαδήλωση της 19ης Δεκεµβρίου στον Πειραιά)
Η µετάφραση του «Wanderung, Flucht und Arbeit» των Wildcat που δηµοσιεύθηκε στο τεύχος #99 δεν έρχεται να καλύψει κάποιου είδους κενό στην πολιτική βιβλιογραφία, άλλωστε η ίδια η έννοια του βιβλιογραφικού κενού επινοήθηκε ακριβώς για να απονοηµατοδοτήσει το περιεχόµενο της ίδιας της θεωρίας και να το αποκόψει από την αξία χρήσης της. Ειδικά για τα αγωνιζόµενα υποκείµενα. Υπό αυτή την έννοια, η παρούσα έκδοση επιθυµεί να αποτελέσει ένα ακόµα εργαλείο κατεδάφισης της κυρίαρχης αφήγησης και των έµπρακτων βεβαιοτήτων των όποιων φορέων της.
Δημοσιεύουμε παρακάτω ένα κείμενο από την ταξιαρχία Leon Sedov στη Συρία γιατί θεωρούμε πως, όποιες κι αν είναι οι ενδεχόμενες διαφωνίες μας, είναι σημαντικό να αναδειχθούν και άλλες πτυχές του συριακού εμφυλίου, πέρα από τις γεωπολιτικές, που φαίνεται να μονοπωλούν το ενδιαφέρον μέχρι τώρα στις σχετικές συζητήσεις. Η Συρία δεν είναι απλώς ένα πεδίο βολής για αντιμαχόμενες πολεμικές μηχανές. Πριν η σύρραξη εξελιχθεί σε ένοπλη, αλλά και κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν κοινωνικοί αγώνες. Εκτός από τους διάφορους δολοφονικούς στρατούς, υπάρχουν και πολλοί αγωνιζόμενοι άνθρωποι που εναντιώνονται στην πολιτική καταπίεση και διεκδικούν συλλογικά μια καλύτερη ζωή.
Από την κατεστραμμένη Συρία
Από το κατασφαγμένο Αλέππο
Ανακοίνωση σοσιαλιστών επαναστατών της ταξιαρχίας Leon Sedov
Να σταματήσουμε τη γενοκτονία και την εξολόθρευση των μαζών της συριακής επανάστασης από τον Ομπάμα, τον Πούτιν και τον Άσαντ!
Eτοιμάστηκε μια επίθεση: είδαμε τον Πάπα να επισκέπτεται τα προσφυγικά στρατόπεδα στην Ελλάδα όπου το κράτος μεταχειρίζεται τις αδερφές και τους αδερφούς μας χειρότερα από ζώα. Αυτή η κίνηση αποσκοπούσε να πείσει τον κόσμο πως το ελληνικό κράτος και ο "Πάπας των φτωχών" είναι σύμμαχοι των κατατρεγμένων και όσων αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή.
